سجن جی! پِیڑاں وِکنے آئیاں
کِسے نہ ہس کرائی بوہنی
کِسے نہ جھولی پائیاں
سجن جی! پِیڑاں وِکنے آئیاں
عُمروں لمّے آس دے پینڈے
اسیں وِچوں دی ہوئے
پباں ہیٹھاں چِیکن ساہواں
سُفنے وی ادھ موئے
جُسّے اَت پرَیناں وجِیّاں
کِسے نہ ملھماں لائیاں
سجن جی! پیڑاں وِکنے آئیاں
نِج سمے نے ہرمھاتڑدی
بُلھڑی اکھّڑی سِیتی
اوہدی پِیڑ ونڈاون دی تھاں
ہور ودھیری کیتی
اوہ وی مگروں لاہ کے ٹُر گئے
جیہناں دِتیاں سائیاں
پیڑاں وکنے آئیاں
سجن جی! پیڑاں وِکنے آئیاں
ساوِیاں رُتاں ورگے سُفنے
چیکاں دے وِچ گُنھے
شہر نیں جیویں پکیاں تھاواں
پِنڈاں دے پِنڈ سُنّے
لاشاں تے دفناندے سنیا
روحاں کس دفنائیاں!؟
سجن جی! پیڑاں وکنے آئیاں
افضل ساحر